Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eaedem res maneant alio modo. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Duo Reges: constructio interrete. At iam decimum annum in spelunca iacet.

Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Hoc est non dividere, sed frangere. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Id est enim, de quo quaerimus. Quae cum essent dicta, discessimus. Ego vero isti, inquam, permitto.

Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Sed ad bona praeterita redeamus. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Hoc non est positum in nostra actione.

Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

• Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.
• Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
• Respondeat totidem verbis.
• Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.

Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Facillimum id quidem est, inquam. Laboro autem non sine causa; Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Quid de Pythagora? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.